Wiktoriański Londyn nie był łaskawy dla tych, którzy zaczynali z niczym. Jednak Kate Cooke była inna, a jej determinacja i odwaga nie miała sobie równych.
Walka o przetrwanie
Kate Cooke przyszła na świat około 1842 roku w Wielkiej Brytanii w rodzinie, której codziennością była walka o przetrwanie. Wiktoriańska Anglia nie była łaskawa dla ubogich kobiet. Bieda oznaczała bowiem nie tylko brak perspektyw, ale często także społeczny ostracyzm i brak realnych szans na awans.
Już jako nastolatka Kate musiała szukać własnej drogi. Wybór padł na cyrk, miejsce, które dla wielu było ostatnią deską ratunku, ale też przestrzenią wolności i iluzji.
Dołączenie do trupy cyrkowej oznaczało życie w ciągłym ruchu, pod namiotem, wśród ludzi, którzy sami często uciekali przed własną przeszłością. Kate szybko nauczyła się jeździć konno i występować na arenie.
To w cyrku poznała showmana, którego nazwisko przyjęła i z którym przez pewien czas dzieliła życie. Jednak związek ten okazał się toksyczny – przemoc i upokorzenia zmusiły Kate do ucieczki.
Upadek i ponowna walka
Po rozstaniu z pierwszym partnerem Kate próbowała szczęścia w Glasgow. Wyszła za komercyjnego podróżnika, ale i ten związek szybko się rozpadł. Po zaledwie pięciu miesiącach mąż zniknął, zostawiając ją bez środków do życia. W realiach XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii porzucona kobieta była niemal skazana faktycznie na ruinę.
W 1864 roku Kate przeniosła się do Londynu, miasta, które przyciągało zarówno bogaczy, jak i tych, którzy nie mieli już nic do stracenia. Trafiła do burdelu w Pimlico.
Już pierwszego dnia popadła w dług u Rosalie Bernstein. Była to kobieta, która ubierała prostytutki na kredyt, licząc na zwrot w gotówce lub usługach.
Od kurtyzany do ikony
Kate szybko przeszła przemianę. Z prowincjonalnej outsiderki stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci nocnego Londynu. Bywała w Argyle Rooms, Cremorne Gardens i kasynie Holborn. Kate nauczyła się budować wokół siebie aurę tajemnicy i elegancji, przyciągając uwagę mężczyzn gotowych płacić za jej towarzystwo.
Kate była jednak zadłużona po uszy. Utrzymanie wizerunku wymagało inwestycji w drogie suknie, biżuterię, perfumy. Rosalie Bernstein – teraz już pani Ochse – w końcu pozwała Kate o setki funtów niezapłaconych rachunków za ubrania i dodatki. Sprawa trafiła do sądu i wywołała sensację.
Sędzia uznał, że ponieważ odzież była świadomie dostarczana, by pomóc kobiecie w prostytucji, prawo nie może egzekwować zapłaty. Kate wygrała proces, ale jej sekrety wyszły na jaw. Jednocześnie jej zawód i styl życia zostały publicznie potwierdzone.
Małżeństwo z arystokratą i kolejny skandal
W 1871 roku Kate, już jako Kate Walsh Smith, poślubiła Henry’ego Jamesa Fitzroya, znanego jako lord Euston, syna i dziedzica Grafton. Małżeństwo z arystokratą było nie tylko społecznym awansem, ale i kolejnym skandalem. Przez trzy lata żyli razem, choć już w 1875 roku Henry wyjechał do Australii, gdzie przebywał przez sześć lat.
Po powrocie do Anglii Fitzroy próbował unieważnić małżeństwo, oskarżając Kate o bigamię. Sprawa znów trafiła do sądu i stała się kolejną publiczną batalią.
Okazało się jednak, że jej pierwszy mąż z Glasgow, George Manby Smith, był już wtedy żonaty – ich związek nigdy nie był legalny. Sąd uznał ważność małżeństwa Kate z lordem Eustonem, a ona zachowała tytuł i pozycję. Zmarła w 1903 roku.
