Abigail Powers Fillmore weszła do historii jako pierwsza żona prezydenta, która kontynuowała pracę zawodową po ślubie. Urodziła się 13 marca 1798 roku w Stillwater w stanie Nowy Jork jako córka pastora baptystycznego. W wieku zaledwie szesnastu lat podjęła pracę nauczycielki, a jednym z jej uczniów został Millard Fillmore, o dwa lata od niej młodszy. Para pobrała się w 1826 roku, lecz wbrew ówczesnym zwyczajom Abigail nie porzuciła kariery zawodowej.
Nieprzeciętne początki przyszłej pierwszej damy
Abigail Powers przyszła na świat w skromnej rodzinie w Stillwater w stanie Nowy Jork 13 marca 1798 roku. Ojciec, pastor baptystyczny Lemuel Powers, zmarł, gdy dziewczynka miała zaledwie dwa lata. Rodzina odziedziczyła po nim rozległą bibliotekę, która odegrała kluczową rolę w kształtowaniu intelektualnych zainteresowań córki.
Abigail rozwinęła pasję do nauki, która towarzyszyła jej przez całe życie. W wieku szesnastu lat rozpoczęła pracę jako nauczycielka w szkole w Sempronius w stanie Nowy Jork. To właśnie tam poznała Millarda Fillmore’a, młodszego od siebie o dwa lata ucznia pochodzącego z ubogiej rodziny farmerskiej.
Przyszły prezydent nosił ze sobą słownik i stale czytał, próbując wydostać się z ubóstwa dzięki nauce. Para połączyła miłość do książek z wzajemnym uczuciem. Millard rozwinął karierę prawniczą, podczas gdy Abigail kontynuowała nauczanie. Długie zaręczyny zakończyły się ślubem 5 lutego 1826 roku.
Przełamanie społecznych konwencji
Decyzja Abigail o kontynuowaniu pracy nauczycielskiej po ślubie wzbudziła konsternację w ówczesnym społeczeństwie. Zamężne kobiety XIX wieku porzucały zatrudnienie, poświęcając się wyłącznie domowemu ognisko i opiece nad dziećmi. Abigail złamała tę regułę, stając się pierwszą żoną przyszłego prezydenta, która pracowała zawodowo po zamążpójściu.
Kariera nauczycielska zakończyła się dopiero w 1828 roku po narodzinach syna Millarda Powersa Fillmore’a. Para doczekała się także córki Mary Abigail Fillmore, która przyszła na świat w 1832 roku. Rodzina przeprowadziła się wówczas do Buffalo w stanie Nowy Jork, gdzie Millard rozwijał praktykę prawniczą.
Abigail stała się żoną polityka po wyborze męża do Zgromadzenia Stanowego Nowego Jorku w 1828 roku, a następnie do Izby Reprezentantów w 1832 roku. W 1847 roku rodzina przeniosła się do Albany po wyborze Millarda na kontrolera stanu Nowy Jork. Kobieta musiała przyzwyczaić się do życia w cieniu rozwijającej się kariery politycznej męża.
Tragiczny wypadek
4 lipca 1842 roku Abigail doznała poważnej kontuzji kostki podczas spaceru po nierównym chodniku. Skręciła nogę tak mocno, że przez dwa tygodnie nie mogła chodzić. Gdy próbowała wrócić do normalnej aktywności, stopa uległa dalszemu uszkodzeniu. Kobieta pozostała przykuta do łóżka do zimy i przez kilka kolejnych miesięcy musiała przebywać w swoim pokoju.
Przez następne dwa lata poruszała się o kulach. Uraz nigdy się całkowicie nie zagoił, a Abigail cierpiała na chroniczny ból przez resztę życia. Kontuzja znacznie ograniczyła jej mobilność i wpłynęła na sposób pełnienia obowiązków pierwszej damy. Wiele społecznych obowiązków musiała delegować na córkę Mary Abigail.
Stan zdrowia pogorszył się jeszcze bardziej w okresie pełnienia przez męża funkcji wiceprezydenta. Abigail wolała pozostać w Buffalo zamiast towarzyszyć mężowi w Waszyngtonie. Przez większość czasu pełnienia przez Millarda funkcji wiceprezydenta opiekowała się swoją siostrą, która doznała udaru.
W Białym Domu
Prezydent Zachary Taylor zmarł nagle w lipcu 1850 roku, w wyniku czego Millard został prezydentem, a Abigail pierwszą damą. Kobieta przebywała wówczas na wakacjach w New Jersey z dziećmi. Wiadomość o konieczności objęcia funkcji pierwszej damy wywołała u niej wątpliwości co do własnych możliwości.
Do Białego Domu wprowadziła się w październiku 1850 roku. Śmierć siostry w lutym 1851 roku wywołała u niej głęboki żal. Abigail aktywnie pełniła obowiązki pierwszej damy, organizując liczne wydarzenia towarzyskie. Mimo że była dobrą rozmówczynią, nie czerpała radości ze społecznych aspektów roli. Większość gości miała niewielkie zainteresowanie jej intelektualnymi pasjami, a ona sama uważała ich za „mieszkańców jaskiń”.
Pierwsza biblioteka w Białym Domu
Po wprowadzeniu się do rezydencji prezydenckiej Abigail odkryła, że Biały Dom nie posiada biblioteki. Wcześniejsi prezydenci przywozili własne książki i zabierali je po zakończeniu kadencji, nie zostawiając nawet słownika czy Biblii. Sytuacja ta wydała się pierwszej damie niedopuszczalna.
Abigail zwróciła się do męża o uzyskanie zgody Kongresu na fundusze potrzebne do utworzenia biblioteki Białego Domu. Fillmore odniósł sukces, a Kongres przyznał 2000 dolarów na zakup książek historycznych, geograficznych i klasycznych, plus dodatkowe 250 dolarów na dzieła Charles’a Dickens’a, Williama Makepeace’a Thackeray’ego i Washingtona Irving’a. Prezydent wydał nawet 65,62 dolara z konta Białego Domu na zakup słownika Noaha Webster’a, zanim biblioteka została oficjalnie zatwierdzona przez Kongres.
Małżeństwo Fillmore osobiście wybrało wszystkie zakupione książki. Prezydent prosił o rekomendacje lokalnych księgarzy, przeglądał katalogi i uzyskiwał kosztorysy, działając jak współczesny bibliotekarz. Finalnie dodano tysiąc pięćdziesiąt woluminów. Abigail spędziła miesiące na wybieraniu kilkuset tomów do owalnego pokoju na piętrze
Kulturowe i intelektualne życie
Biblioteka stała się nie tylko miejscem przechowywania książek, ale także przestrzenią małych spotkań muzycznych i ożywionych dyskusji politycznych między Fillmore’ami a różnymi mężami stanu i autorami. Abigail wyposażyła pomieszczenie w instrumenty muzyczne, w tym własny fortepian, harfę i gitarę.
Na półkach znalazły się sztuki Shakespeare’a, poezja Roberta Burns’a, autobiografia Benjamina Franklin’a i inne dzieła ojców założycieli. Abigail zgromadziła także wiele książek geograficznych wypełnionych mapami, które otwierały czytelników na świat. Biblioteka zawierała słownik do nauki nowych słów i Biblię do wzmocnienia wiary. Większość dzieł fikcyjnych pochodziła od brytyjskich autorów, z wyjątkiem książek Washingtona Irving’a.
Tragiczna śmierć
Czas Abigail i Millarda Fillmore po opuszczeniu Białego Domu okazał się dramatycznie krótki. Po uczestnictwie w ceremonii inauguracji Franklina Pierce’a w 1853 roku, która odbyła się na zewnątrz, Abigail przeziębiła się. Przeziębienie rozwinęło się w zapalenie płuc. Pierwsza dama zmarła 30 marca 1853 roku w wieku pięćdziesięciu pięciu lat, zaledwie dwadzieścia sześć dni po tym, jak jej mąż opuścił urząd.
Pogrzeb odbył się z wielką pompą, a Millard był zrozpaczony stratą. Planowana przez parę podróż po opuszczeniu Białego Domu nigdy się nie odbyła.
