Życie pod prąd
Annie Edson Taylor przyszła na świat 24 października 1838 roku w Auburn stanie Nowy Jork. Była jednym z ośmiorga dzieci w rodzinie młynarza. Po śmierci ojca, która nastąpiła, gdy miała zaledwie 12 lat, rodzina utrzymywała się dzięki pozostawionemu majątkowi.
Annie zdobyła wykształcenie. Ukończyła czteroletni kurs nauczycielski z wyróżnieniem, a następnie przez lata pracowała jako nauczycielka i instruktorka tańca w różnych miastach USA. Jej życie nie było jednak usłane różami: straciła męża i dziecko, a pod koniec XIX wieku znalazła się w trudnej sytuacji finansowej.
W Bay City w stanie Michigan próbowała prowadzić własną szkołę tańca, później uczyła muzyki w Sault Ste. Marie, a nawet wyjechała do Meksyku w poszukiwaniu pracy. Gdy wszystkie plany zawiodły, postanowiła zdobyć sławę i fortunę w sposób, o którym nikt dotąd nie śnił.
Pomysł na nieśmiertelność
Na przełomie XIX i XX wieku Niagara przyciągała tłumy turystów i śmiałków. Annie, obserwując popularność Panamerykańskiej Wystawy w Buffalo, postanowiła wykorzystać ten moment. Zdecydowała, że zostanie pierwszą osobą, która przeżyje upadek z wodospadu Niagara! Motywowała to nie tylko chęcią sławy, ale i potrzebą zabezpieczenia finansowej przyszłości.
Nie była jednak lekkomyślna, przygotowując się starannie do tego wyczynu. Zaprojektowała specjalną beczkę z białego dębu z Kentucky, wzmocnioną żelaznymi obręczami.
Beczka miała 146 cm długości, 86 cm szerokości w najszerszym miejscu i ważyła 73 kg. W środku wyłożono ją materacem i poduszkami, a dla utrzymania pionu na dnie umieszczono 45-kilogramowy kowadło. Dodatkowo zamontowano rurę do oddychania i napompowano powietrze za pomocą pompki rowerowej.
Dzień próby: 24 października 1901
Zanim Annie zdecydowała się na własny skok, przeprowadziła test, wysyłając w przepaść Niagary swojego kota 18 października 1901 roku. Beczka spadła z hukiem, a po wydobyciu jej na brzeg kot wyszedł cały i zdrowy. Ten niecodzienny test miał przekonać opinię publiczną i samą Annie, że wyczyn jest możliwy do przeżycia.
W dniu swoich 63. urodzin Annie Edson Taylor (24 października 1901 roku) weszła do beczki, zabierając ze sobą szczęśliwą poduszkę w kształcie serca. O 4:05 po południu beczka została spuszczona do rzeki, a prąd porwał ją w stronę kanadyjskiego brzegu.
Tłum gapiów obserwował, jak beczka znika w odmętach Niagary. Po upadku przez kilka minut nie było wiadomo, czy Annie przeżyła. Dopiero po piętnastu minutach udało się wyciągnąć beczkę na brzeg.
Gdy otwarto wieko, Annie była żywa, choć oszołomiona i z rozcięciem na głowie. Jej pierwsze słowa brzmiały: „Nikt nie powinien próbować tego ponownie. Wolałabym stanąć przed lufą działa, niż jeszcze raz przeżyć taki upadek”.
Sława, która przemija
Wyczyn Annie Edson Taylor odbił się szerokim echem. Jej zdjęcia trafiły bowiem na pierwsze strony gazet, a ona sama zyskała przydomek „Queen of the Mist” (Królowa Mgły). Przez pewien czas zarabiała na życie, pozując do zdjęć z turystami, sprzedając pamiątki i opowiadając swoją historię podczas wykładów.
Niestety, fortuna, o której marzyła, nigdy nie nadeszła. Jej menedżer uciekł z beczką i pieniędzmi, a kolejne próby zarobku – od sprzedaży książki po terapię magnetyczną – nie przyniosły oczekiwanych efektów.
Annie była wielokrotnie okradana, a nawet podszywano się pod nią. W ostatnich latach życia żyła w biedzie, utrzymując się z drobnych datków i sprzedaży pamiątek. Zmarła 29 kwietnia 1921 roku w Lockport, a jej pogrzeb opłacili mieszkańcy Niagary.
Bibliografia
- Annie Edson Taylor – Niagara Falls Info [https://www.niagarafallsinfo.com/niagara-falls-history/niagara-falls-tourism-history/daredevils-of-niagara-falls/annie-edson-taylor/]
- Remembering The Queen of The Mist | New York State Parks [https://nystateparks.blog/2021/01/12/remembering-the-queen-of-the-mist/]
- Annie Edson Taylor – First Over Niagara Falls in a Barrel – Biographics [https://biographics.org/annie-edson-taylor-first-over-niagara-falls-in-a-barrel/]
