Nic nie zapowiadało tragedii, gdy rankiem 23 maja 1934 roku słoneczne promienie odbijały się od karoserii forda V8. Droga przez wiejski krajobraz Luizjany miała być ostatnią już podróżą tej słynnej pary. W jednej chwili spokój przecięły trzaski strzałów: lawina kul zamieniła samochód w sitowie, a dwie młode sylwetki runęły bezwładnie.
Bonnie i Clyde – początki kariery przestępczej
Bonnie Parker i Clyde Barrow spotkali się w styczniu 1930 roku w Dallas. Ona miała 19 lat, była świetną uczennicą, poetką i marzyła o życiu wykraczającym poza biedne przedmieścia Teksasu. On miał 21 lat i już pierwszy raz trafił do więzienia za włamanie. Poznali się u wspólnej znajomej, a ich relacja przerodziła się w natychmiastową fascynację.
Wczesną wiosną 1930 roku Clyde został za kratami, skazany na 14 lat ciężkich robót. Bonnie pokazała lojalność: przemyciła mu rewolwer, dzięki któremu uciekł z więzienia. Szybko został złapany, przeniesiono go do Eastham Prison Farm.
Opuścił zakład na początku 1932 roku, lecz szybko wrócił do życia przestępczego. Para połączyła siły z bratem Clyde’a, Buckiem Barrowem i jego żoną Blanche. Gdy gang się rozrósł, napady na stacje benzynowe, restauracje i sklepy przeplatały się z krwawymi strzelaninami.
Gang Barrowa
Gang Barrowa szybko zyskał reputację najbardziej nieuchwytnych przestępców południa USA. Działali głównie w Teksasie, Oklahomie, Missouri i Luizjanie.
Podczas 21-miesięcznej działalności ukradli dziesiątki samochodów napadli na kilkanaście banków i sklepów oraz dokonali wielu porwań. Często zabierali jako zakładników lokalnych policjantów lub świadków, których później puszczali wolno setki kilometrów dalej.
Wielu ludzi patrzyło na Bonnie i Clyde’a jak na ludowych „bohaterów”. Niestety, rzeczywistość nie była romantyczna: gang przypisywał sobie około 13 morderstw i dziesiątki poważnych przestępstw. Policja szacowała, że łupy rzadko przekraczały 1500 dolarów na skok.
Najbardziej znanym działaniem było brawurowe uwolnienie więźniów z Eastham Prison Farm w styczniu 1934 roku. Podczas tej akcji zginął strażnik, a kraj obiegł wizerunek bezlitosnych napastników.
Miłość na zakręcie
Głośne ucieczki i pościgi idealnie wpisywały się w legendę miłości silniejszej niż strach przed śmiercią. Bonnie, drobnej postury i zawsze z książką lub papierosem, była daleka od filmowej femme fatale. Lubiła bowiem pisać wiersze, a jej list pożegnalny do matki jest do dziś cytowany przez miłośników literatury faktu.
Ten związek nie był jednak wolny od cierpienia. Clyde po wyjściu z więzienia miał trwale okaleczoną stopę – sam odciął sobie dwa palce, by uniknąć pracy ponad siły podczas odsiadki. Bonnie ucierpiała natomiast podczas wypadku samochodowego, kiedy kwas z akumulatora poparzył jej nogę. Od tego czasu przez ostatni rok życia praktycznie nie chodziła, Clyde często ją nosił.
Ich życie na ucieczce oznaczało wyniszczającą rutynę – brak snu, kąpieli, głodu i nieustannego zagrożenia. Prześcigali policyjne blokady, zmieniali rejestracje i samochody. Wśród przekazów zachowały się fotografie pary trzymającej karabiny.
Krwawy finał – ostatnia zasadzka
Od listopada 1933 roku lawina policyjnych akcji była już nie do zatrzymania. Nowe nakazy zatrzymania, rozpoznania w noclegowniach południa, rewizje magazynów – Bonnie i Clyde nie mieli już dokąd uciekać. Kluczową postacią powątpiewającą w romantyzm tej historii był prowadzący nagonkę Frank Hamer – legendarny były strażnik Teksasu z doświadczeniem w walce z bandytami.
Metody Hamera były bezwzględne: tropił każdy trop, rozpracował rodzinę Henry’ego Methvina, jednego z kompanów Barrowa. Ostatecznie zdecydował się wykorzystać ojca Methvina jako przynętę. Świt 23 maja 1934 roku stał się dniem egzekucji. Około godziny 9:15 ford coupe zatrzymał się przy pozornie rozbitym aucie na poboczu. Clyde zginął natychmiast od strzału w głowę. Bonnie krzyczała, dopóki nie dosięgły jej kolejne kule.
Policjanci nie oszczędzali amunicji – nie wiedzieli, ile broni schowano na pokładzie samochodu. W środku auta znaleziono aż 15 zestawów tablic rejestracyjnych, kilka tysięcy nabojów, broń maszynową i rewolwery. Ciała liczyły dziesiątki postrzałów – oficjalnie 17 ran u Clyde’a i 26 u Bonnie.
Fotografie i legenda – fenomen medialny i społeczne echa
Szok wywołał nie tylko sam akt egzekucji, ale fala sensacyjnych zdjęć z miejsca śmierci. Reporterzy i tłum gapiów próbował dostać się do wnętrza auta tuż po ostrzale – odcięto fragmenty ubrań Bonnie, zabierano włosy na pamiątkę. Znalazł się nawet śmiałek, który usiłował odciąć Clyde’owi palec.
Fotografie samochodu, który został przestrzelony na wylot, oraz nieruchome sylwetki Bonnie i Clyde’a przeszyły Amerykę na wskroś. Zdeprawowany zachwyt i krytyka podzieliły społeczeństwo. Zwłoki trafiły do Dallas, gdzie setki ludzi chciało zobaczyć „królów przestępczości”. Firmy pogrzebowe miały ogromne trudności z balsamowaniem ciał – krew wypływała przez każdą z licznych ran.
Przemiana pary w legendę zaczęła się tego samego dnia: jedni potępiali brutalność policji, inni żądali twardej ręki wobec bandytyzmu. Gazety rozpisywały się o namiętnej miłości, śmierci w stylu westernowego filmu i rzekomej ostatniej kanapce na kolanach Bonnie.
Bibliografia
- Bonnie And Clyde’s Death — And The Grisly Photos From The Scene [https://allthatsinteresting.com/bonnie-clyde-death]
- Bonnie and Clyde [https://www.britannica.com/biography/Bonnie-and-Clyde-American-criminals]
The Men Who Brought Down Bonnie and Clyde [https://www.biography.com/crime/frank-hamer-maney-gault-killed-bonnie-clyde]
